پاییز من، بهار تو

مروری بر کتاب:

نویسنده روایت‏‌گر داستانی است که ضمن تشریح حالات و شرایط زندگی، به خوبی خواننده را با روند تقدیر آدم‌ها مأنوس می‏‌کند. این به مفهوم آن است که هر شخصی می‏‌تواند به راحتی و بر حسب یک اتفاق (چه با دلیل و چه بدون دلیل ظاهری) در چنین وضعیتی قرار گیرد و آنگاه خود را بیازماید. این همان لحظه‏‌ای است که هر کس سر به آسمان بر می‏‌دارد و می‏‌پرسد: «چرا من؟!»، و روزگار جوابی در آستین خود دارد: «چرا نه؟». داستان با گذر سال‏‌ها و پیش رفتن در بطن خویش، خواننده را با دلایلی سؤال‏‌گونه به دنبال خود می‏‌کشد، ضمن آنکه نویسنده با قسمت درامِ ماجرا نیز بسترهایی دیگر از جذابیت را می‏‌گسترد. روزها می‏‌گذرند و آدم می‌ماند با طرح هزار «اما و شاید» که جوابی ندارد و پاسخ نهایی را همان زندگیِ هر روزه می‏‌دهد. پس چنین داستانی برای تمامی کسانی که تصور می‏‌کنند نظیر این مشکل را تجربه کرده‏‌اند یا حتی نکرده‏‌اند، تلنگری در خود دارد. برخی به آنچه داشته‏‌اند و قدر ندانسته‏‌اند و برخی به عدالت خداوندی. خداوندی که حتی در تنگناهای زندگی نیز با مهر به بندگانش می‏‌نگرد و این بی‏‌عدالتیِ ما آدم‏‌هاست که هر چه ناخوشایند را در زندگی، از خداوند خویش سؤال می‏‌کنیم.