مرگ پیام‌آور

مروری بر کتاب:

امروز به آن نقطه‏‌ی پایان می‏‌رسیم. پایان نه از لحاظ انتها، بلکه پایانی بر قلمِ «جبران» که شاید آغاز تفکر است. او دیدگاهش را با «پیام‏‌آور» می‏‌گسترد و برای آنکه ارج و ارزش کار این پیام‏‌آور را بیشتر بنماید، لازم می‏‌بیند که او را انسانی مانند دیگران معرفی کند: «او هم می‏‌آید، زندگی می‏‌کند، تجربه می‏‌اندوزد و واسطه‏‌ای می‌شود برای اهل زمین... و اگر هم چون تمامی پیام‏‌آوران الهی ارزشی بر کار وی مترتب است (که هست) به دلیل همان انسان بودنِ اوست که با پرهیزکاری و به معنای دقیقِ کلمه به اوج می‏‌رسد و تا مقامِ پیام‏‌دهنده‏‌اش پیش می‏‌رود.» پس پیام‏‌آورِ «جبران» نیز چون هر انسانی پایانی دارد بر عمر محدود خویش. دست نوشته‏‌هایی از نویسنده‌ای که اگر عمر به او مجال می‏‌داد به یقین بیشتر و بیشتر او را می‏‌پروراند و می‏‌شناساند. ولی با تمامی این احوال، برای هر اهل تفکر، اشارت هر کلامی کافی است تا به راه آید و در جستجوی مقصود قدم بردارد. الباقی همه تجربه است و باید آزمودش